छात्रवासको छतमा बसेर केही केटाहरु गफ गरिरहेका थिए ।
यदि यो भवनमा आगो लाग्यो भने र निस्कने बाटोहरु आगोको मुस्लोले ढाकियो भने बाहिर कसरी निस्कने होला ? एउटा केटाले प्रश्न गर्यो ।
प्रश्न सुनेर सबै केटाहरु त्यसको जवाफ सोच्न थाले । छिटो भन, प्रश्न सोध्ने केटाले भन्यो ।
सोच्न त देऊ न । अर्कोले जवाफ दियो ।
यदि आगो यति नजिक आइसकेको हुन्छ कि तिमीहरुले सोच्ने समय नै पाएनौ भने के गर्छौ ?
त्यो वेलामा हामी आफ्नो धोती कतै बाँधेर झुण्ड्याउँछौँ र त्यसैको सहारामा झर्छौं । उनीहरुमध्येको एकले जवाफ दियो ।
हैन, यसो गर्न पनि समय लाग्छ ।
अर्को केटाले सोध्यो, उसोभए तिमी नै बताऊ न त के गर्ने ?
एक छात्रले आफू हामफाल्ने तयारी गरे जसरी भन्यो म यसरी तयार भएर तुरुन्तै छतबाट हाम फाल्नेछु ।
यति भन्दै ऊ छतबाट हामफाल्यो । सबै केटाहरु दुर्घटनाको आशंकाले तल सडकतिर दौडिए तब ऊ दौडदै उनीहरु भएतिर आइरहेको थियो । यो सब देखेर उनीहरुको आश्चर्यको सीमा रहेन जब उनीहरुले देखे कि छतबाट हामफाल्ने मानिस भारतका सच्चा सपूत बाल गंगाधर तिलक थिए ।
साभार :‘प्रेरक प्रसङ्हरु’ पुस्तकबाट
प्रकाशित मिति: शुक्रबार, मंसिर ९, २०७९ ०१:०२
प्रतिक्रिया दिनुहोस्
