पृथ्वीको रङ्गमञ्चमा विश्वयुद्धका सुरुवाती दिनदेखि क्षेप्यास्त्र प्रक्षेपणसम्म आइपुगेको मान्छे आज आफ्नै रोबोटको परिकल्पनाले धरापमा पर्ने पो हो कि भन्ने चिन्ता लाग्छ पृथ्वीलाई । यद्यपी, खोजी गर्दैछे ऊ एलन मस्क जस्ता मनुवाहरु, मन पराउँछे ऊ बिज्ञान र वैज्ञानिक चमत्कार किनकी, मान्छेको बिरुवा उम्रेको हेर्नुछ उसलाई जूनको आँगनमा । उता जून भने अनन्त कालदेखि पृथ्वीसँगको प्रेममा डुबेको छ । साँझ परेपछि, ऊ आउँछ एउटा सिङ्गो रात बोकेर । उसलाई लोभ्याउँछे पृथ्वी, आफ्ना सुरम्य छटाले उसको मन पगाल्छे पृथ्वी, आफ्ना नाममा लेखिएका सौन्दर्य कथाले । जूनलाई असाध्यै मनपर्छ साहित्यको नशा त्यसैले त ऊ पृथ्वीमा आइरहन्छ सधैं । जूनको अटोबायोग्राफि पढेर विचलित बनेको सूर्य रात खसेर सकिने बेलामा पृथ्वीको मधूर सङ्गित सुनेर ब्यूँझन्छ । भर्खरै बसन्त पोखिएको पृथ्वीमा उत्ताउलो सूर्यका किरणहरू जताततै चुहिन्छन् । सहनशील पृथ्वी चुपचाप सहन्छे ति आगाका मुस्लाहरु । बरु, कहिलेकाहीँ बादलले बिद्रोह गर्छ त्यो पोल्ने घामसँग र बर्षाउँछ पानी शितल मिसाएर । बादलको यो निःस्वार्थ मनोवृत्तिले उत्तेजित बनेको सूर्य बिस्तारै ओझेलमा पर्छ । ब्रम्हाण्डमा चलेको साहित्यिक बतास भने सिरसिर सिरसिर चलिरहन्छ यस्तैगरी, कहिले दिनसँग, कहिले रातसँग यसरी नै सम्बन्ध गाँसिरहन्छ बतास पृथ्वीमा मान्छेको अस्तित्व समाप्त नहुञ्जेल ।