प्रचण्ड पथगामीहरू खासगरी राजा ज्ञानेन्द्रको सिला खोजे जसरी गल्ती खोजिरहेछन्। गल्ती झैँ देखिने केही भेटियो कि रमाइ हाल्छन्। तिनले विषयलाई समग्रतामा हेर्दैनन्, तदर्थतामा हेर्छन्।

तिनले, एक गल्तीले देशलाई पारेको अफ्टेरो र १०० गल्तीले देशलाई गरेको अक्षम्य घातको भिन्नता छुट्याउँदैनन्। ती सन्तुलन र वस्तुपरकताको आँखाबाट समाज, राजनीति र देशलाई हेर्नै सक्दैनन्।

अपवादलाई छोडेर, नागरिक समाज तिनै प्रचण्ड पथगामीको हातमा छ; मिडिया तिनकै गहिरो प्रभावमा छ; लेखक/बुद्धिजीवी तिनकै छायाँमा छन्। फेरि जोड दिएँ – अपवादलाई छोडेर।

अब प्रतिप्रश्न गरिदिने कसले? अफ्टेरो तथ्य/सत्य कसले बोलिदिने?

कमसेकम ती “अपवादहरू”ले “प्रतिगामी/दास” को आरोप आउला भनेर अब अफ्ठेरो मान्न भएन। देश संकट-उन्मुख छ। पहिले पनि मैले लेखेको छु –- हरेक शासनमा केही अप्रिय घटना घट्छन्। तिनको ‌औचित्य दर्शाउन मिल्दैन तर हरेक शासनहरूलाई तदर्थतामा होइन, समग्रतामा तुलना गरिनु पर्छ।

 “अपवादहरू”ले अब ‘प्रचण्ड एण्ड कम्पनी’ अर्थात प्रचण्ड पथगामीहरूलाई सोध्नु पऱ्यो:

माथिका प्रश्न गर्नुको अर्थ पञ्चायत ठिक थियो, प्रजातन्त्र ठिक भएन भन्ने होइन। ती प्रश्न गर्नुको अर्थ २०४६ सालपछि नेपालमा केही पनि उपलब्धि हासिल भएन भन्ने पनि होइन।

तर एउटा कुरा सत्य चाहिँ के हो भने, २०४६ साल यता “राष्ट्र र राज्य” का रूपमा नेपालको क्षयीकरण र पतन क्रमिकरूपमा तिब्र छ। र यो खतरनाक तहमा पुगिसकेको छ।

अन्य धेरै कुरा सुधार्न सकिन्छ तर समग्रमा राष्ट्र र राज्य अति नै कमजोर र असफल भयो भने त्यसबाट देशलाई उठाउन हम्मेहम्मे पर्छ।

गल्ती सबैले गरे। यहाँ कोही चोखो छैन। तर सबैभन्दा बढी गल्ती हामीजस्ता आफूलाई जान्नेसुन्ने भन्ने पढेलेखेकाले गरे, जसले समाज र राजनीतिलाई आफ्ना विचार अनुरूप होइन देशको आवश्यकता अनुरूप निर्देशित गर्नुपर्थ्यो।

त्यसैले म पढेलेखेको छु, मैँ जान्ने-मैँ बुझ्ने भनेर आफ्नै विचारले मात्र देशलाई डोर्याउने प्रयास अब बन्द गरौँ। हामी हरेकको विचारभन्दा माथि देश छ।

स्थिति नियन्त्रणभन्दा बाहिर जानु अगाबै 'प्रचण्ड एण्ड कम्पनी' अर्थात प्रचण्डपथगामी सबै राजनीतिक दल र नागरिक समाजले विवेक पुऱ्याएर नवीन समझदारीमार्फत राजा र राजनीतिक दलहरूलाई एक ठाऊँमा ल्याउने प्रयास नगर्ने हो भने हाम्रा आ-आफ्ना विचार त रहलान्, तर देशचाहिँ अझ गहिरो संकटमा फस्नेछ।

'प्रचण्ड एण्ड कम्पनी' अर्थात प्रचण्डपथगामीहरूलाई आग्रह छ: सबैले तीव्ररूपमा दानवीकरण गर्दागर्दै पनि राजा लोकप्रिय हुँदै गए भनेर आत्तिनु पर्दैन।

त्यो राजाको दानवीकरणका लागि बनाइएका अनेकन् भ्रामक भाष्यहरूपछाडीको वास्तविक यथार्थ आम नागरिकले आफ्नै विवेकले बुझ्नुको र प्रचण्ड पथगामीहरूको असक्षमता, भष्टता र दूर दृष्टिहीनता उदाङ्गो हुनुको समुच्च परिणाम हो। 

देशलाई पूर्णत: असफल हुनबाट जोगाएर सही दिशामा डोऱ्याउन अब यो/त्यो भनेर झगडा गरेर बस्ने स्थिति छैन। सबैले सबैलाई क्षमा दिनै पर्छ ।