केआईआईटी प्रसङ्गमा राम ढुङ्गाः मत हाल्ने बेला पनि रगत उम्लिन पर्छ!
शिक्षिकाले तेरो देशको बजेट जति हाम्रो कलेजको बजेट छ भनेर भन्ने बाटो हामीले दिएका हौं
पैसा भएपछि कस्ता–कस्ता फिस्टेले तगडा–तगडा पर्सनल बडीगार्ड राखेर हिड्छन्।
पैसाको अगाडि सबै झुक्छन्।
भारतमा नेपालीहरु हेपाईमा पर्ने कारण हामी गरिब भएर होनी। हामी संसारकै गरिब देशका मानिसलाई भारत मात्र होइन जताततै हेप्छन्।
हाम्रो हैसियत नै आफ्नो देशमा काम नपाएर सस्तो ज्यालामा विदेशमा समेत काम खोज्दै हिड्ने मजदुरको बाहेक अरु के छ?
आधा सगरमाथा हाम्रो हो। त्यो प्रकृतिले बनाइदिएकी हुन्। त्यसमा गर्व के गर्ने? बुद्ध जन्मेको देशमा हिंसा मात्र छ, हाम्रो देशमा बुद्ध जन्मेका भनेर कसरी गर्व गर्ने?
सिंगापुर नेपाल भन्दा भूगोलमा निकै सानो छ। सेना खासै छैनन् अनि रकेट, फाईटर प्लेन र आणविक हतियार समेत छैन। विश्वमा सिंगापुरको कत्रो शान छ। ती देशका पासपोर्टधारी विश्वमा जताततै बिना भिषा यात्रा गर्न सक्छन्।
सिंगापुरको प्रतिव्यक्ति वार्षिक आय (जीडीपी प्रति व्यक्ति) विश्वमा तेस्रो स्थानमा रहेको छ।
भारतको कलेजमा नेपाली छात्राले आत्महत्या गरेपछि ती कलेजका शिक्षिकाले तेरो देशको बजेट जति हाम्रो कलेजको बजेट छ भनेर भन्ने बाटो हामीले दिएका हौं।
एकचोटी हो र? दुई चोटी हो र? सातचोटी जति देउवा प्यारो, पाँच चोटी ओली प्यारो र चार चोटी प्रचण्ड प्यारो भएर सांसदको चुनाब जिताएको होइन?
ओली, देउवा र प्रचण्ड भोट माग्न आउँदा हाम्रो रगत उम्लिदैन। फूल–गुच्छा दिएर लाइनै लगाएर हात जोड्दै स्वागत गर्ने हामी।
अनि हामीलाई भारतीयले हेप्दा रगत उम्लेर के हुन्छ र? कति ठाउँमा हामी गरिब भएकै कारण हेपाईमा परिरहेका छौं भनिसाध्य छैन।
कुवेतमा घरेलु कामदारको रुपमा काम गर्ने हाम्रा नेपाली चेलिबेटीलाई लात्तै–लात्ताले हानेका छैनन्? बलात्कार गरेर जन्मिएको बच्चा बोकेर नेपाल रुँदै फर्किएका छैनन्? खाडी देशमा हेपाई छैन?
इजरायलमा कामदारलाई नहेपे पनि त्यहाँका पुराना मानिसहरुले मलाई तेरो देशमा बिजुली छ? तेरो घरमा टिभी र फ्रिज छ भनेर सोध्थे। एकचोटी मेरो कामबाट खुशी भएर एउटी ६० बर्षकी महिलाले एक ग्लास कोक ल्याएर तैले कहिले यस्तो खाएको छस् भनेर सोधेकी थिइन्। त्यो पनि त गरिब सम्झेरै भनेका त हुन्।
हाम्रो गरिबी खत्तम हुन पर्र्यो। जसरी तेरो देशको बजेट जति हाम्रो कलेजको बजेट छ भन्दा हाम्रो रगत उम्लिन्छ, त्यस्तै रगत चुनाबमा नेता भोट माग्न आउँदा उम्लिन पर्र्यो।
मतपत्रमा छाप लगाउँदा मासुभात र पेट्रोल सम्झेर लगाउँन भएन।
चैत १५, तीनकुने घटनाः गल्ती गर्ने अरु, दोष जति प्रहरीलाई?
राजसंस्थावादी आन्दोलनलाई मात्र हिंस्रक देख्ने आईसीयुको पत्रकारिता, दलीय दासत्वको ‘नयाँ दाम’
मान्छे मारिदासमेत मौन ज्ञानेन्द्र शाह: डर कि वेवास्ता ?
प्रचण्डकृत ‘रावणराज’ले खोजेको बाटो आखिर त्यहि होला नि!
हाम्रा बाले नजानेको चाहिँ केहि छैन - २४ चैत्र २०८१
प्रेस चौतरी राष्ट्रिय महाधिवेशनः बेलुन फुट्न नदिने हो भने त्यसो गरे कसो होला?
नेकपा फुटेपछि साथीहरू नेताको डमरु बजाउन थालेछन्ः निस्क्रिय मान्छेले पिठ्युँ थाप्यो
